Ege Universitesi Genel Cerrahi Servisin'deyim....313 numarali oda. Dogru durust uyumamamisim,aylardir tam uyku uyumuyorum.Yanimda annem ve Asli da oyle. Sabah saat 5'den itibaren hastane koridorlarinda hareket basliyor. Hemsireler, uzmanliga hazirlanan gencecik asistan doktorlarodalara girip cikiyorlar,hemsire Hanım geliyor elinde bir onluk,ameliyat onlugu bana uzatiyor...Giyiyorum, karnimdan cikan 2 tane direnle zaten aylardir butunlestik...elimde onlar..diger kolumda serumlar ilaclar. Odanin icinde anlamsizca dolasiyoruz,annem ve Asli da pesimde. Zoraki espri filan bile yapiliyor ama hepimiz cok gerginiz aslinda, herkes oynuyor birbirine:) Doktorum adim atiyor ekibiyle odamiza...Rengin'cim ilk hastamiz sensin diyor.Gozgozeyiz hepimiz, sanki bilmiyomusuz gibi o gun ameliyat olacagimi cok sasirmis gibiyiz. Peki diyorum galiba...cok da net degilim. Kendimi ona biraktim ,allahim iyi ki onu karsimiza cikardi. Halime cok acidigini hissetmistim ilk yaninda gittigimizde...uzun uzun raporlarimi okumustu, ben agridan oturamiyorum bile koltukta. Cok sakin sesiyle durumun cok karisik, 3. bir ameliyata gitmeden cesitli girisimler yapilabilir. Ameliyatin cok da komplike ve tehlikeli bir ameliyata donusebilir ama boyle de seni birakamayiz demisti bana bugunun yaklasik 2 ay oncesinde. O gunden itibaren de beni oylesine sahiplendi ki...Yeri geldi Cumartesi gunu hastanede mesaisi olmamasina ragmen geldi beni gordu gitti.
Tekerlek seslerini duydugumda gerildigimi hatirliyorum, hastabakicilar sedyeyle odaya girdiler, hepimizin gozler dolu dolu.Babacim gelmis disarida bekliyor,annecim ve Aslicim yanimda, ellerimiz titriyo sedye ayagimin altindan kayiyor gibi oluyor..uzaniyorum. Elimizde telefon Elvin ve Emre gelecek daha onlari gormeden girmek istemiyorum oyalanmaya calisiyorum ama olmuyo...Telefonda konusuyoruz ...Cok eski ve yakin bir arkadasim oncesinde aramizda bir gerginlik olmasina ragmen basima gelenleri duyunca yanimda olmak istiyor ameliyat oncesinde....ama o da yetisemiyor.Annemle ve Asliyla vedalasiyorum ,annem agliyor ben agliyorum Asli agliyor. Beni ameliyathane yazan koridordan iceri sokuyorlar.Sedye tangur tungur ....yattigim yerden saga sola bakmaya calisiyorum.Buyuk bir hol ve etrafta hep ameliyat salonlari var. sanirim 4 salon filan var. Anestezi ekibindeki genc doktorlar geliyor, agzimi actirip bogazima bakiyorlar, damar yolu acilmasi lazim yeniden.Damar bulunsa! Aylardir kollarimda yer kalmadi,damarlarim korkup kacmislar artik sanirim. Ust kolumda bir yerlerden bulunuyo neyse ki....ilaclari takiyorlar serum filan. Ameliyathaneye giriyoruz,sedyeden ameliyat masasina beni kaydirarak geciriyorlar. En korktugum sey nedense aylardir takili olan direnlerin o anda birden cikivermesi,sanki oyle bir sey olsa mudahale edemezler gibime geliyor.Doktor Pinar hanim var kidemli asistan,minicik bir genc kadin. O sag tarafimda ,anestezi doktoru basimin arkasinda bana ne dinlemek istersin filan diye soruyorlar onlar hazirlik yaparlarken:) Sol kolumu uzattiriyorlar ameliyat masasinin bir cikintisi var sanki oraya bagliyorlar, igneyi seruma vermeye basliyor anestezi doktorum...Uyumaya basliyorum diyorum ama yuksek sesle mi soyledim icimden mi gecirdim emin degilim.
Uyanis kismi tabii cok acikli...burnum ve bogazim korkunc aciyor...burnumda zaten hortum var yine....karnimin acisini tarif etmeme olanak yok...allahim diyorum icimden bei yurutcekler bi de ben nasil kalkarim ki ..o an imkansiz gibi geliyor....annemi gormek istiyorum, asliyi gormek istiyorum,babami ve Elvini gormek istiyorum..Olmemisim iste...onlarin beni gormesini istiyorum...sanki onlarin o ana kadar haberi yok gibi geliyor.
Beni iceri aldiktan hemen sonra elvinler gelmis,hemen ardindan da o eski arkadasim gelmis...ve annemin arkadaslari,yakinlar,teyzemler,emrenin babasi , epeyce kalabalikmis...herkes destek vermeye gelmis annemlere. O sirada Sinan Bey ameliyathane genel kapisindan cikmis gozleriyle annemi aramis,eliyle isaret etmis annem yaninda....Sinan Bey elini annemin omzuna atmis, korkmayin ben de cok korkuyorum ama hersey iyi olacak demis. Operasyon devam ederken sanirim 5-6 hoca daha girip cikmis, degisik bir vakayim, Sinan Bey cok cok mantikli ve temkinli. Zaten ameliyat kararimi konsey karariyla verdiler.Hocalardan biri ameliyatin ortalarinda cikip yine anneme haber vermis.Ameliyat cok iyi geciyor, Sinan mideyi onardi ,simdi bagirsaklariyla ilgileniyor demis. Bagirsagimdaki delikli kismi kesip atmislar, mideme de ince barsaktan yama...Allahim bu insanlara asla dert,uzuntu yasatma bizim onlara cok ihtiyacimiz var...neler yapiyorlar...ne fedakarliklarla....
Bu hikaye bitmez ama cok sukur uzerinden 1 sene gecti..tam bugun iste....Mucize gibiyim...su an dukkanda oturmus bunlari yazabiliyorum.Cayimi yudumluyorum,agzima salatalik filan atiyorum,yutabiliyorum,midem de ogutebiliyor, bagirsaklarim da gorevini yapabiliyor.
Doktorum Prof. Dr. Sinan Ersin' e omur boyu minnettarim, keske benim de onun icin yapabilecegim bir sey olsa...saygim ve sevgim cok buyuk.....Bugun hayattayim...ve henuz 1 yasindayim:)
Annecim, Babacim, biricik kardesim ,Aslim,Emrecim yazmakla bitmez bendeki emekleri ve fedakarliklari...zaten onlarin destegi olmasa.....iyi ki varlar....
Ege Universitesi Genel Cerrahi Servisin'deyim....313 numarali oda. Dogru durust uyumamamisim,aylardir tam uyku uyumuyorum.Yanimda annem ve Asli da oyle. Sabah saat 5'den itibaren hastane koridorlarinda hareket basliyor. Hemsireler, uzmanliga hazirlanan gencecik asistan doktorlarodalara girip cikiyorlar,hemsire Hanım geliyor elinde bir onluk,ameliyat onlugu bana uzatiyor...Giyiyorum, karnimdan cikan 2 tane direnle zaten aylardir butunlestik...elimde onlar..diger kolumda serumlar ilaclar. Odanin icinde anlamsizca dolasiyoruz,annem ve Asli da pesimde. Zoraki espri filan bile yapiliyor ama hepimiz cok gerginiz aslinda, herkes oynuyor birbirine:) Doktorum adim atiyor ekibiyle odamiza...Rengin'cim ilk hastamiz sensin diyor.Gozgozeyiz hepimiz, sanki bilmiyomusuz gibi o gun ameliyat olacagimi cok sasirmis gibiyiz. Peki diyorum galiba...cok da net degilim. Kendimi ona biraktim ,allahim iyi ki onu karsimiza cikardi. Halime cok acidigini hissetmistim ilk yaninda gittigimizde...uzun uzun raporlarimi okumustu, ben agridan oturamiyorum bile koltukta. Cok sakin sesiyle durumun cok karisik, 3. bir ameliyata gitmeden cesitli girisimler yapilabilir. Ameliyatin cok da komplike ve tehlikeli bir ameliyata donusebilir ama boyle de seni birakamayiz demisti bana bugunun yaklasik 2 ay oncesinde. O gunden itibaren de beni oylesine sahiplendi ki...Yeri geldi Cumartesi gunu hastanede mesaisi olmamasina ragmen geldi beni gordu gitti.
Tekerlek seslerini duydugumda gerildigimi hatirliyorum, hastabakicilar sedyeyle odaya girdiler, hepimizin gozler dolu dolu.Babacim gelmis disarida bekliyor,annecim ve Aslicim yanimda, ellerimiz titriyo sedye ayagimin altindan kayiyor gibi oluyor..uzaniyorum. Elimizde telefon Elvin ve Emre gelecek daha onlari gormeden girmek istemiyorum oyalanmaya calisiyorum ama olmuyo...Telefonda konusuyoruz ...Cok eski ve yakin bir arkadasim oncesinde aramizda bir gerginlik olmasina ragmen basima gelenleri duyunca yanimda olmak istiyor ameliyat oncesinde....ama o da yetisemiyor.Annemle ve Asliyla vedalasiyorum ,annem agliyor ben agliyorum Asli agliyor. Beni ameliyathane yazan koridordan iceri sokuyorlar.Sedye tangur tungur ....yattigim yerden saga sola bakmaya calisiyorum.Buyuk bir hol ve etrafta hep ameliyat salonlari var. sanirim 4 salon filan var. Anestezi ekibindeki genc doktorlar geliyor, agzimi actirip bogazima bakiyorlar, damar yolu acilmasi lazim yeniden.Damar bulunsa! Aylardir kollarimda yer kalmadi,damarlarim korkup kacmislar artik sanirim. Ust kolumda bir yerlerden bulunuyo neyse ki....ilaclari takiyorlar serum filan. Ameliyathaneye giriyoruz,sedyeden ameliyat masasina beni kaydirarak geciriyorlar. En korktugum sey nedense aylardir takili olan direnlerin o anda birden cikivermesi,sanki oyle bir sey olsa mudahale edemezler gibime geliyor.Doktor Pinar hanim var kidemli asistan,minicik bir genc kadin. O sag tarafimda ,anestezi doktoru basimin arkasinda bana ne dinlemek istersin filan diye soruyorlar onlar hazirlik yaparlarken:) Sol kolumu uzattiriyorlar ameliyat masasinin bir cikintisi var sanki oraya bagliyorlar, igneyi seruma vermeye basliyor anestezi doktorum...Uyumaya basliyorum diyorum ama yuksek sesle mi soyledim icimden mi gecirdim emin degilim.
Uyanis kismi tabii cok acikli...burnum ve bogazim korkunc aciyor...burnumda zaten hortum var yine....karnimin acisini tarif etmeme olanak yok...allahim diyorum icimden bei yurutcekler bi de ben nasil kalkarim ki ..o an imkansiz gibi geliyor....annemi gormek istiyorum, asliyi gormek istiyorum,babami ve Elvini gormek istiyorum..Olmemisim iste...onlarin beni gormesini istiyorum...sanki onlarin o ana kadar haberi yok gibi geliyor.
Beni iceri aldiktan hemen sonra elvinler gelmis,hemen ardindan da o eski arkadasim gelmis...ve annemin arkadaslari,yakinlar,teyzemler,emrenin babasi , epeyce kalabalikmis...herkes destek vermeye gelmis annemlere. O sirada Sinan Bey ameliyathane genel kapisindan cikmis gozleriyle annemi aramis,eliyle isaret etmis annem yaninda....Sinan Bey elini annemin omzuna atmis, korkmayin ben de cok korkuyorum ama hersey iyi olacak demis. Operasyon devam ederken sanirim 5-6 hoca daha girip cikmis, degisik bir vakayim, Sinan Bey cok cok mantikli ve temkinli. Zaten ameliyat kararimi konsey karariyla verdiler.Hocalardan biri ameliyatin ortalarinda cikip yine anneme haber vermis.Ameliyat cok iyi geciyor, Sinan mideyi onardi ,simdi bagirsaklariyla ilgileniyor demis. Bagirsagimdaki delikli kismi kesip atmislar, mideme de ince barsaktan yama...Allahim bu insanlara asla dert,uzuntu yasatma bizim onlara cok ihtiyacimiz var...neler yapiyorlar...ne fedakarliklarla....
Bu hikaye bitmez ama cok sukur uzerinden 1 sene gecti..tam bugun iste....Mucize gibiyim...su an dukkanda oturmus bunlari yazabiliyorum.Cayimi yudumluyorum,agzima salatalik filan atiyorum,yutabiliyorum,midem de ogutebiliyor, bagirsaklarim da gorevini yapabiliyor.
Doktorum Prof. Dr. Sinan Ersin' e omur boyu minnettarim, keske benim de onun icin yapabilecegim bir sey olsa...saygim ve sevgim cok buyuk.....Bugun hayattayim...ve henuz 1 yasindayim:)
Annecim, Babacim, biricik kardesim ,Aslim,Emrecim yazmakla bitmez bendeki emekleri ve fedakarliklari...zaten onlarin destegi olmasa.....iyi ki varlar....
