Diyet tatilde

Ben gerçekten felaket bi tipim.Son bir haftadır inanılmaz gergin sıkıcı ve asap bozucu günler yaşıyorum.Üzerine üstlük bir de regl oldum. Birçoğunuzun yaptığını yapamayıp kendimle savaşıma yenik düştüm ve tüm hıncımı yemekten aldım.Yedim yedim...hatta manda gibi yedim desem daha doğru.Yok yani ....neyse ya ...sonuç olarak şu an tartılamıyacak kadar da korkuyorum göreceğimden. Diyetisyen randevum Pazartesiydi telefon açtım bıdı bıdı filan Cumaya aldım ki hani 4 gün kasarsam azcık inerim de rezil olmam diyeydi. Ama Salı akşamındayız ve yeme potansiyelim gayet yerinde.Benim beynim bi kere rotayı şaştı mıydı yerine gelmesi çok kolay olmuyo. Mazaret değil ancak harbiden hayatımın sayılı kazıklarından diyebileceğim kadar büyük bir kazık yedim personelimden.Sadece ben değil tabi...Aslıyla beraber...Özet olarak : Bir süredir dükkanda yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu seziyorduk.Topu topu 5 kişi çalışıyo 2 de biz toplamda 7 kişiyiz ve mekan fiziksel olarak dar bi alan. Çeşitli müşteri şikayetleri..tedarikçilerin uyarıları veya bizim tanık olduğumuz bir kaç olay neticesinde ve tabi ki en büyük neden inanılmaz artış gösteren malzeme giderleri anormal birşeyler olduğunun farkındayız.Danıştık ettik etraf eş dost derken ve de ...dükkana bir kayıt cihazı koyduk.Maalesef iğrenç ötesi şeyler dinledik bir kaç gün boyunca.Bildiğimiz kayıt özelliği de olan bir mp3 çalar. Allahım ya insanoğlu neden bu kadar nankör...malzeme çalanını mı istersin..arkamızdan en bağrı açılmamış şahsımıza yapılan küfürleri mi istersin ya da beddua edeni mi..sapasağlam tabak çanağı çöpe atıp marifet sananı mı...Korkunçtu..2 gün filan dinleyip hiçbirşey belli etmemeye çalışarak o insanlarla aynı ortamda olmak korkunçtu. bu arada detayına girmeyeceğim ancak gerçekten çok çok iyi işveren olduğumuz konusunda asla mütevazı olamıycağım çünkü vicdanımız var. Yapabileceğimizin en son sınırında hertürlü fedakarlığı yaptığımız insancıklar bize korkunç bir kin beslemişler. En büyük neden de bizim kadın olmamız. ...Çok çok uzun hikaye aslında...Aslı ve ben çok yaralandık...3. gün onlardan birinin ısrarla konuşmak istemesi nedeniyle konu açıldı ve biz de peki bu durum nedir diye eteğimizdeki taşları döktük.Çok rezil dakikalardı...ben duyduklarımdan bahsederken bile kızgınlığın yanında utanç duydum... Şimdi durum sürüncemede....Yasal olarak istesek bir daha unutamıcakları bir ders alacaklar aslında ama şu vicdan denen şey elimizi kolumuzu bağlıyo...Diyeti bozmaktan dolayı üzüntü duyamıcak haldeyim arkadaşlar... Özetim budur....